قرص سیتالوپرام
اس سیتالوپرام,عوارض قطع سیتالوپرام,عوارض قرص سیتالوپرام,سیتالوپرام ۲۰,داروی سیتالوپرام,سیتالوپرام 40,قرص اس سیتالوپرام,عوارض قرص سیتالوپرام 20,سرترالین یا سیتالوپرام,قرص ضد افسردگی ,سیتالوپرام,سیتالوپرام یا فلوکستین,قرص سیتالوپرام خارجی,عوارض داروی سیتالوپرام,قرص سیتالوپرام ۲۰,قرص ضد استرس پروپرانولول,سیتالوپرام خارجی,سیتالوپرام و چاقی,عوارض قرص سیتالوپرام 20,درمان پانیک بدون دارو,سیتالوپرام در بارداری
قرص سیتالوپرام,قرص سیتالوپرام 20,سیتالوپرام 20,سیتالوپرام 10,سیتالوپرام
سیتالوپرام (به انگلیسی: Citalopram) رده درمانی: مهارکننده‌های بازجذب سروتونین SSRI ضدافسردگی
قرص سیتالوپرام یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که برای درمان اختلالات خلقی و درمان اختلالات افسردگی شدید [۲] به کار برده می‌شود. سیتالوپرام گاه برای درمان اختلالات اضطرابی نیز تجویز می‌شود.
یا اگر دقیقتر بگیم سیتالوپرام (Citalopram یا Celexa) ضدافسردگی و از خانواده داروهای مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIss) میباشد. این دارو با افزایش ترشح سروتونین، ماده شیمیایی طبیعی که به حفظ تعادل مغز کمک می کند، به بهبود مشکلات روانی از جمله افسردگی کمک می نماید.
موارد مصرف سیتالوپرام
سیتالوپرام عموما برای درمان افسردگی استفاده می شود. سایر موارد مصرف این دارو را می توان درمان اختلال وسواسی جبری، اختلال ترس،اختلال اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه، اختلالات خوردن، الکلیسم و هراس اجتماعی تجویز می شود. این دارو در موارد دیگری نیز بسته به نظر پزشک تجویز می شود.
تداخلات دارویی سیتالوپرام
هیچکدام از داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین از جمله سیتالوپرام را نباید با داروهای اکسیداز تک آمین از قبیل ایزوکاربوکسازید (isocarboxazid)، فنلزین (phenelzinee)، ترانیل سیپرومین (tranylcypromine)، سیلیجیلین (selegiline) و پروکاربازین استفاده نمود. ترکیب این داروها با یکدیگر باعث گیجی، فشارخون بالا، لرزش و بیش فعالی می شود. اگر لازم به تغییر درمان از سیتالوپرام به این داروها و یا برعکس می باشد، باید بین قطع مصرف و شروع مصرف داروی دیگر ۱۴ روز فاصله باشد. تریپوتوفان، یک مکمل غذایی معمول، زمانیکه با سیتالوپرام مصرف می شود باعث سردرد، تهوع، تعریق و سرگیجه می شود. لاینزوئیلید (Linezolid) و متیلین آبی تزریقی نیز نوعی اکسیداز تک آمین بوده و نباید به همراه سیتالوپرام مصرف شود.
مصرف داروهای مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) با آسپیرین، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا داروهای رقیق و یا غلیظ کننده خون باعث افزایش خطر خونریزی بخش فوقانی دستگاه گوارش می شود.
مصرف سیتالوپرام دربارداری و شیردهی
قرارگرفتن جنین در برابر سیتالوپرام در سه ماهه سوم بارداری می تواند باعث عوارضی شود. قرص سیتالوپرام از طریق شیر وارد بدن نوزاد می شود و در کودکانیکه با شیر مادران تغذیه می شوند، می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی گردد.
عوارض جانبی مصرف قرص سیتالوپرام
شایع ترین عوارض و آثار جانبی همراه با سیتالوپرام شامل تهوع، خشکی دهان، تعریق زیاد، سردرد، لرزش، خواب آلودگی و مشکل در به خواب رفتن می باشند. عموما ۱ نفر از هر ۵ یا ۶ نفر یکی از این عوارض را تجربه می نمایند. همچنین سیتالوپرام می تواند باعث اختلال جنسی شود. بعضی از افراد هنگام قطع مصرف دارو علایمی حس می نمایند. علایم ناشی از قطع مصرف دارو شامل سرگیجه، سوزن سوزن شدن، خستگی، خواب های آشفته، کج خلقی و عصبانیت می باشد.
اخطارهای مصرف داروهای ضدافسردگی و سیتالوپرام
داروهای ضدافسردگی برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها ازقبیل افسردگی و سایر بیماری ها و اختلالات روانی و خلقی مورد استفاده قرار می گیرند. این داروها به افراد برای بهبود حالشان و کمک به پیشگیری از افکار و اقدامات آسیب رسانی بخود و خودکشی کمک می نمایند. بااینحال تحقیقات نشان می دهند که تعداد کمی از افراد (معمولا آنهایی که زیر ۲۵ سال دارند) بعد از مصرف قرص های ضدافسردگی، ممکن است افسردگی و یا سایر اختلالات خلقی آنها بدتر شده و یا افکار خودکشی به آنها دست داده و یا حتی اقدام بخودکشی نمایند،
بنابراین لازم است همه افراد (بخصوص افراد زیر ۲۵ سال) حتی آنها که سیتالوپرام را برای بیماری های غیر از افسردگی استفاده می کنند، با پزشک خود درباره خطرات و مزایای داروهای ضدافسردگی مشورت نمایند. درصورت حس کردن اینکه حال خود و یا فرزند تحت نظر شما بدتر شده و یا احساس خودکشی و یا آسیب رساندن به خود و یا فرزندتان که در حال مصرف دارو است، دست داد، سریعا به پزشکتان مراجعه نمایید. در حین مصرف دارو فرد مصرف کننده و یا خودتان را تحت نظر داشته باشید.
این مطلب فقط برای اطلاع عمومی بوده و بمنظور استفاده پزشکان بوده، استفاده از آن برای خوددرمانی و یا قطع مصرف دارو مجاز نیست و مصرف و یا قطع مصرف دارو فقط با تصمیم پزشک ممکن می باشد. استفاده خودسرانه هرنوع دارو از جمله داروهای ذکر شده می تواند خطرات جبران ناپذیری بهمراه داشته و باعث وخامت بیماری شود.